Soms moet je plan worden aangepast, ook bij lange trail wedstrijden en trainingen zijn er allerlei tegenslagen te verwachten. Gisteren was ook enige flexibiliteit nodig tijdens mijn geplande hoogtemeter training in het duitse Sauerland. Het doel was toch wel zo’n 30 kilometers te lopen, met ruim 1200 hoogtemeters.
De navigatie van mijn auto had een binnendoor weggetje gevonden naar het winterse Wildewiese, maar er geen rekening mee gehouden dat hier niet gestrooid wordt. Spekglad dus en na 200 meter ben ik toch maar omgedraaid. Ook de alternatieve route ging af en toe stapvoets over een ijzige slingerweg. Uiteindelijk ben ik via een omleiding bij het skigebied gekomen. De parkeerplaats moest nog sneeuwvrij worden gemaakt, de bulldozers reden af en aan. Dan maar een plekje wat verder weg.
Na een klein stukje hardlopen buigt de route van de weg af, het eerste bospad. Tot mijn schrik zak ik tot mijn knieen in de sneeuw. Hmm, op die manier kom ik vandaag niet ver. Gelukkig is het niet overal zo diep, maar naast trailrunning komen vandaag ook veel andere sporten aan bod, zoals hordenlopen, skieen, wandelen en krachttraining. Op een spekglad haarspeld paadje bergaf ga ik meerdere malen onderuit. Op een aantal plaatsen zijn er traptreden gemaakt, maar die zie je dus niet. Gelukkig is de val zacht.
Zo’n training is ook meteen een goede gear check. Sir Ranulph Fiennes, bekend avonturier, zei ooit:
De thermo onderkleding en de winter buff hielden me goed warm. De regenjas was bestemd tegen hagel en sneeuw. De stokken waren hard nodig voor de balans. En zeker op de ijzige gedeeltes was ik blij met mijn zelfgemaakte sneeuwkettingen, grip genoeg:
Ook navigeren in de sneeuw valt niet mee. Op bredere paden kan je wel zien waar ongeveer te lopen, maar de single tracks zijn goed verstopt. Het lukt me daarom niet de vantevoren geplande route goed te volgen. Ook een gesloten hek bij een omheind gebied helpt niet mee. Maar ach, op het pad of naast het pad, het maakt in deze omstandigheden eigenlijk niet uit. Dus dan maar dwars de berg over om weer in de buurt van de route te komen.
Na ruim 17 kilometer en 700 hoogtemeters heb ik wel genoeg door de sneeuw geploeterd. Ik ben al meer dan drie uur onderweg, als ik de geplande route verder volg loop ik dadelijk in het donker, zonder hoofdlamp. Bij de auto wacht warme koffie. Dus ik pak een loipe terug naar Wildewiese. Het skigebied ligt er prachtig bij, de pistes worden geprepareerd voor het weekend en kinderen zijn aan het sleetje rijden. Ook al heb ik mijn plannen iets moeten wijzigen, ik kijk terug op een geslaagde training in een prachtige omgeving. En vandaag bevestigen mijn benen dat ook sneeuwploeteren zijn tol eist.